Dinsdag 11 oktober 2011

Vandaag maar weer bijtijds op en na het ontbijt nog even tanken en we zijn er klaar voor. We vertrekken richting Cachi wederom via de NR 40,  in totaal 162 km. De eerste 25 km is geasfalteerd en gaat daarna over in gravel met wasbord affect. Dit schiet echt niet op.  De tocht voert ons langs de dorpjes Animana, San Carlos, Angastaco,Molinos en Seclantas. We zitten nu in het hart van de Calchaquidalen. In Animana zien we een  zonovergoten plein met een kerkje uit 1860. Pas na San Carlos vernauwd het drassige dal zich tot een kloof. We zien heel veel adobehuizen. Volgens ons ANWB boek zou hier veel  fruit en paprika's te drogen moeten liggen. Het is hier nu voorjaar, we zijn dus te vroeg. Jammer! Het hoogtepunt is de betoverende landschap bij Quebrade de la Flecha, met daarna de oase Angastaco ( vroeger een indiaanse nederzetting)  we zien uitgestrekte wijngaarden. En na 8 km de oude Estansia El Carmen, met zijn historische kapel. Hier nemen we een kijkje binnen en nemen een kopje koffie. In Molinos staat een gerestaureerde kerk uit 1945. Het dak is gemaakt van cactushout en het stamt uit de koloniale tijd. We wisten niet dat een cactus ook hout had, we dachten dat het uit 90% water bestond maar niets is minder waar. Er worden doosjes van gemaakt, sculpturen en dus zelfs plafonds. Via het dorpje Seclantas gaat de weg verder, met heel veel scherpe bochten, naar het historische dorpje Cachi. Dit ligt aan de voet van de besneeuwde Nevado de Cachi. We zitten nu trouwens op 2300 m hoogte.  We nemen een kijkje in het Museo Arqueologico, waar er keramiekvonsten, stenen werktuigen tentoon worden gesteld. Deze zijn allen afkomstig van het Campo Negro bij La Poma.  We zitten op een terras, bij het plein, en bestellen wat olijven en rauwe ham met een liter fles Salta bier. Alles is dus goed verlopen, ons hotel El Cortijo, is fantastisch. Het is een oude haciënda met een binnenplaats. We zitten op de 1ste etage. We eten vanavond hier, ziet er allemaal heel  mooi uit, de inrichting is echt naar ons zin.  Voor het eten doen we nog een spelletje rummikub. Het eerste spelletje wint Theo, het tweede ik, maar we gaan eerst eten. Dan komt de revanche, jammer Theo wint..... Zoals gewoonlijk Jammer dat jullie de foto's niet kunnen zien maar deze houden jullie nog tegoed. We hebben geen internet dus moeten we wachten om dit verhaal op de reislogger te zetten tot morgenavond in Casa de Piedra in Pumamarca.